Gough (Gough Island)
Gough (ang. Gough Island, port. Gonçalo Alvares) – wulkaniczna wyspa na południu Oceanu Atlantyckiego, której najwyższy szczyt (Edinburgh Peak) sięga 910 m n.p.m. Znajduje się około 350 kilometrów na południowy wschód od brytyjskich wysp Tristan da Cunha, 2700 km od Kapsztadu i ponad 3200 km od najbliższego lądu Ameryki Południowej, na wysokościach 40°19S 9°55W.
Wyspa ma 13,9 km długości i 8 km szerokości. Leży na szlaku silnych wiatrów, tak zwanych ryczących czterdziestek. Roczny opad przekracza 2500 mm deszczu. Należy do Wielkiej Brytanii, a jedynymi mieszkańcami są pracownicy stacji meteorologicznej, którą Południowa Afryka utrzymuje nieustannie na wyspie od 1956. Obszar zajmowany przez stację należy administracyjnie do RPA i stanowi część miasta Kapsztad.
Wyspa Gough została odkryta w 1505 lub 1506 przez portugalskiego żeglarza Alvaresa, który nadał jej nazwę Diego Alvarez. Dużo później, bo dopiero w 1731, wyspę odwiedził kapitan Charles Gough z brytyjskiego statku Richmond. Dokładna lokalizacja nie była znana przez wiele lat, ale ostatecznie odkryli ją brytyjscy i amerykańscy łowcy fok i wielorybów, którzy używali nazwy Gough.
Wyspa ma 13,9 km długości i 8 km szerokości. Leży na szlaku silnych wiatrów, tak zwanych ryczących czterdziestek. Roczny opad przekracza 2500 mm deszczu. Należy do Wielkiej Brytanii, a jedynymi mieszkańcami są pracownicy stacji meteorologicznej, którą Południowa Afryka utrzymuje nieustannie na wyspie od 1956. Obszar zajmowany przez stację należy administracyjnie do RPA i stanowi część miasta Kapsztad.
Wyspa Gough została odkryta w 1505 lub 1506 przez portugalskiego żeglarza Alvaresa, który nadał jej nazwę Diego Alvarez. Dużo później, bo dopiero w 1731, wyspę odwiedził kapitan Charles Gough z brytyjskiego statku Richmond. Dokładna lokalizacja nie była znana przez wiele lat, ale ostatecznie odkryli ją brytyjscy i amerykańscy łowcy fok i wielorybów, którzy używali nazwy Gough.
Mapa - Gough (Gough Island)
Mapa
Kraj (państwo) - Wyspa Świętej Heleny, Wyspa Wniebowstąpienia i Tristan da Cunha
Wyspy na Oceanie Atlantyckim w odległości około 1900 km od południowo-zachodnich wybrzeży Afryki. Powierzchnia wysp wynosi 420 km², a zamieszkują je 6563 osoby (2008). Stolicą terytorium jest Jamestown, na Wyspie Świętej Heleny, liczące około 1000 mieszkańców. W skład terytorium wchodzi 8 wysp. Największą wyspą jest Wyspa Świętej Heleny mająca powierzchnię 122 km². Pozostałe wyspy to: Wyspa Wniebowstąpienia (91 km²) oraz archipelag Tristan da Cunha składający się z wysp: Tristan da Cunha, Gough, Inaccessible i trzech wysp Nightingale (razem 207 km²). Linia brzegowa terytorium Świętej Heleny ma długość 60 km. Wyspy powstały wskutek działalności wulkanicznej związanej z Grzbietem Środkowoatlantyckim. Na Wyspie Świętej Heleny występuje klimat tropikalny; morski, łagodzony przez pasat. Jest ona pochodzenia wulkanicznego, w większości górzysta (najwyższy szczyt Diana’s Peak (818 m n.p.m.)). Wyspa Wniebowstąpienia pozostaje natomiast w strefie klimatu równikowego, gorącego i wilgotnego. Jest ona również pochodzenia wulkanicznego, prawie całkowicie pozbawiona roślinności. Ma ona duże znaczenie strategiczne (podczas wojny o Falklandy w 1982 pełniła funkcję bazy powietrzno-morskiej sił brytyjskich i amerykańskich, była bazą podczas programu kosmicznego Apollo, zlokalizowana jest na niej stacja przekaźnikowa dla telekomunikacji pomiędzy Afryką i Europą). Znana jest także z zielonych żółwi morskich, które każdego roku między grudniem a majem przybywają na nią składając na plaży jaja. Natomiast archipelag Tristan da Cunha to klimat umiarkowany; morski, łagodzony przez pasat (chłodniejszy niż na Wyspie Świętej Heleny). To właśnie na wyspie Tristan da Cunha znajduje się najwyższy szczyt terytorium Świętej Heleny – Queen Mary’s Peak (2060 m). Zasoby naturalne wysp to ryby i homary. Kolonia to również ważny punkt zaopatrzenia w słodką wodę statków transoceanicznych.